Veneuze beenzweer (ulcus cruris venosum)

Wonden op het onderbeen die slecht of helemaal niet genezen worden veneuze beenulcera (medische term: ulcus cruris venosum) genoemd.

Veneuze beenzweer

Als wonden niet genezen

Ze treden vaak op bij de mediale malleolus (binnenkant enkelbot). Dit komt vaak voor bij ouderen met verscheidene onderliggende aandoeningen. Diabetes of een zwak hart bevorderen ook het ontstaan van veneuze beenzweren. Vrouwen hebben vaker veneuze beenzweren dan mannen. De belangrijkste oorzaak is doorgaans veneuze insufficiëntie die al jaren bestaat. Artsen spreken dan van een veneuze beenzweer.

Hoe een veneuze beenzweer zich ontwikkelt

Door de chronisch disfunctionele aders (medische term: chronische veneuze insufficiëntie) kunnen de aders het bloed niet langer snel van de benen naar het hart voeren. Het bloed hoopt zich op en maakt de aders wijder. Door deze zogenaamde stuwing worden de kleinste bloedvaatjes, die capillairen of haarvaten heten, aangetast. Deze vaatjes brengen zuurstof en voedingsstoffen naar de cellen en voeren de afbraakproducten van de stofwisseling af. Beschadigde haarvaten kunnen deze functie niet langer goed uitvoeren. Eerst wordt de huid in de aangetaste delen gevoelig, minder elastisch en harder. Uiteindelijk sterft de huid af en kan zelfs het kleinste, nauwelijks zichtbare wondje zich ontwikkelen tot een open wond die vocht afscheidt.

De open wond is erg pijnlijk. Micro-organismen die de wond en de omgeving ervan koloniseren creëren onaangename geuren. In veel gevallen zijn mensen met een veneuze zweer bang om naar buiten te gaan en vermijden ze contact met andere mensen. Vanwege de pijn nemen de patiënten een vermijdingshouding aan. Ze bewegen het aangetaste been nauwelijks. Door dit gebrek aan mobiliteit wordt ook het pompmechanisme uitgeschakeld dat het bloed terug naar het hart voert. Zo ontstaat een vicieuze cirkel.

Prognose

Sommige mensen lijden jarenlang aan veneuze beenzweren, maar de vooruitzichten zijn ook goed voor dergelijke patiënten: ca. 90% procent van alle veneuze beenzweren kan genezen als alle behandelingsprocedures die tegenwoordig beschikbaar zijn worden benut.

Voorwaarden voor wondtherapie

Een efficiënte behandeling van chronische wonden is gebaseerd op twee principes, wondtoilet en behandeling van de onderliggende aandoening. Deze principes beschrijven de twee belangrijkste punten van medi's wondzorgconcept. medi biedt ook veelzijdige oplossingen aan om terugval te voorkomen. Naast het beproefde tweecomponentensysteem van de kniecompressiekous, mediven ulcer kit, biedt medi ook medische verbanden voor wondtoilet aan en een volledig nieuwe benadering in de compressietherapie: circaid juxtacures.

De efficiënte behandeling van veneuze beenzweren omvat:

  • Wondtoilet en wondzorg: reiniging van de wond en verzorging van de omringende huid.
  • Veel mensen denken dat wondzorg beperkt blijft tot het reinigen en verbinden van huiddefecten, maar de compressiebehandeling maakt ook deel uit van de wondzorg.
  • Behandeling van de onderliggende ziekte: in het geval van veneuze beenzweren betekent dit dat de veneuze ziekte moet worden behandeld. Medische compressiekousen worden gebruikt als ziektemodificerende behandeling.
  • Oplossingen om doeltreffend te voorkomen dat de ziekten terugkeren.

Naast pijnbestrijding en compressie speelt de wondbehandeling een belangrijke rol bij veneuze beenzweren. Deze moet worden uitgevoerd door artsen of opgeleide verzorgers. Probeer nooit de wond zelf te behandelen met zalf en verband. Open wonden moeten worden gereinigd waarbij het dode weefsel moet worden verwijderd. Speciaal verband zorgt ervoor dat de wond niet uitdroogt en bevordert het genezingsproces.

Fasen van de behandeling en genezing

Fase 1: wondtoilet

Als gevolg van de chronische insufficiëntie van de aders in het been, worden veneuze beenzweren vaak omgeven door verhard bindweefsel dat moet worden verwijderd. Er kan ook zalf worden gebruikt die het dode weefsel en de biofilm zachter maakt, om de wond te reinigen. Speciaal non-woven materiaal zwelt op in de vochtige wond en absorbeert het wondvocht. Verband met zilverdeeltjes wordt gebruikt om ontstoken wonden die zijn geïnfecteerd door bacteriën te ontsmetten.

Fase 2: vorming van nieuw bindweefsel

Tijdens de tweede fase van de genezing vult het lichaam het gat in de huid weer op. Om de groei van het bindweefsel te bevorderen wordt vlak verband (hydrocolloïd en hydropolymeer verband) aangebracht dat de productie van bindweefsel stimuleert en de wond vochtig houdt.

Fase 3: groei van nieuwe huid

Tijdens de derde fase van de genezing trekt de wond samen en groeien er huidcellen van de rand van de wond naar binnen, waardoor de wond gesloten wordt. Aangezien fase 1 en 2 van de genezing ernstig verstoord zijn bij chronische insufficiëntie van de aders in de benen, bereiken de meeste veneuze beenzweren de derde fase niet zonder een ondersteunende wondbehandeling. In deze laatste fase moet er ook een evenwichtige vochtigheidsgraad zijn en mag het verband niet aan de kwetsbare jonge huid kleven. Voor dit doel wordt doorgaans dun vlak verband (hydrocolloïd of hydropolymeer verband) gebruikt.

Om deze fase te verkorten kan een wond die een bevredigende mate van granulatieweefsel aanmaakt worden bedekt door een dun huidtransplantaat dat operatief is weggenomen bij de patiënt (zo nodig met lokale verdoving). Hiervoor bestaan een aantal chirurgische procedures, waarbij kleine eilandjes huid worden getransplanteerd of dunne huidtransplantaten worden aangebracht op de wond, zo nodig in de vorm van een gaas.


Meer over het medi Wond Therapie Concept